Volg je hart. Tja klinkt leuk. Klinkt ook wat zweverig. Toch doe ik het tegenwoordig veel meer. Waarom? Omdat ik merk dat ik door naar mijn hart te luisteren, veel dichter bij mezelf ben. Authentieker. Gelukkiger. In het begin was het nog onwennig, maar inmiddels voelt het goed, heel vertrouwd. Ik luister steeds vaker naar dat hart van mij.
Wat = luisteren naar je ❤? Waar ik een paar jaar geleden achter kwam, is dat ik heel lang vertrouwd heb op mijn ratio terwijl ik van nature een gevoelsmens ben. Ik voel ook dingen haarscherp aan. Maar omdat ratio veilig voelde, heel goed ontwikkeld is, en omdat ik daar al jaren en jaren op vertrouwde, heb ik regelmatig niet geluisterd naar mijn hart. Waardoor ik soms spijt had, maar dan was het te laat. Met luisteren naar je hart bedoel ik 2 dingen: zowel het luisteren naar mijn gevoel en mijn intuïtie, maar ook het luisteren naar wat IK echt wil. Oftewel: kiezen voor mezelf.
Hoe bedoel je spannend?
Dat kiezen voor jezelf klinkt misschien makkelijk, en dat is het vast ook voor een aantal van jullie, maar voor mij was het dat zeker niet. Ik was namelijk gewend om me te gedragen naar wat 'hoorde' of wat 'verwacht' werd. Om mezelf weg te cijferen als dat betekende dat ik een ander daarmee kon helpen. Kiezen voor mezelf betekende voor mij om bijvoorbeeld iets te doen dat ik nog nooit had gedaan, maar wel graag wilde doen. Of iets te proberen waarvan ik dacht dat het niet bij mij paste, maar dat me wel erg aantrok. Ook betekende het dat ik soms anderen moest teleurstellen. Laat dat nu net iets zijn wat ik vooral niet wil. Maar ja, het alternatief was om mezelf teleur te stellen.
Het was een strijd die ik met mezelf aanging. Zoals yogalessen nemen terwijl dat toch echt 'niet mijn ding was' (wel dus). In mijn eentje reizen door Thailand, terwijl lieve mensen om me heen me wilden overtuigen een georganiseerde reis te doen (dat is juist niet mijn ding). Workshops volgen die in de ogen van anderen zweverig klonken (en eerlijk is eerlijk, ook ik plakte dat stempel erop). Maar ook gewoon even niks doen, lekker lui op de bank. Of een keer niet die verplichting aangaan, maar 'dat kan je toch niet maken?' (wel dus, al voelde ik me daar in het begin dan weer schuldig over).
Gevoel + ratio = in balans Door zelfreflectie. Door daadwerkelijk met mezelf (en ook met anderen) de confrontatie aan te gaan. Door het 'gewoon' te doen. Daardoor ben ik de laatste jaren veranderd. Wat heeft het me gebracht? Ik heb bijvoorbeeld prachtige plekken ontdekt tijdens mijn reizen. Dingen gedaan die ik graag wilde doen, maar niet deed (zoals parachutespringen waar ik in een eerdere blogpost over vertelde). Ik heb inspirerende mensen ontmoet die ik, daar ben ik van overtuigd, niet zou hebben ontmoet als ik door was gegaan op de oude manier. Ik heb tegenwoordig ook 'me-time', omdat ik dat letterlijk in mijn agenda blok. Bovendien heb ik mezelf een paar keer, door op mijn intuïtie te vertrouwen, behoed voor een gevaarlijke situatie. En - niet onbelangrijk - door naar mijn gevoel te luisteren heb ik een paar jaar geleden een coachopleiding gedaan en ben ik nu coach.
Kortom, ik ben nu veel dichter bij mezelf. Natuurlijk gebruik ik ook mijn ratio nog steeds. Het zou dom zijn als ik dat niet deed. Mijn ratio is tenslotte ook sterk ontwikkeld. Het verschil is, dat mijn gevoel en ratio nu veel meer in balans zijn. Het is een hele sterke combi, wat mij helpt bij alles wat ik doe.
Wat vind jij? Ik ben benieuwd, luister jij ook naar je hart? Herken je je in mijn verhaal of juist niet? Laat het me weten door een reactie achter te laten onder deze blog. Liever geen reactie, maar vind je het wel een leuke/inspirerende blog? Een 'like' mag natuurlijk ook. ;-)
Luister naar je hart ❤ Be Gr8!